دین حق همین است که بالای منبرها گفته می شود،ولی دو چیز کم دارد: یکی اخلاص و دیگری،دوستی خدای متعال

هی نگو دلم اینطور می خواهد،ببین خدا چه می خواهد.

خدا همه عالم را برای شما و شما را برای خودش آفریده است.ببینید که چه مقام و منزلتی برای شما آفریده است.

قاشق برای خوردن غذا خوب است و فنجان برای چای نوشیدن و...انسان هم تنها برای آدم شدن خوب است.

مقدسها همه کارشان خوب است فقط باید منیت خود را با خدا عوض کنند.

اغلب مردم اظهار میدارند که ما امام زمان را از خودمان بیشتر دوست داریم،حال که اینطور نیست زیرا اگر او را بیشتر از خود دوست داشته باشم،باید برای او کار کنیم،نه برای خود

اگر چشم برای خدا کند می شود(عین اللّه) و اگر گوش برای خدا کار کند می شود(اذن اللّه) و اگر دست برای خدا کار کند می شود(ید اللّه) تا می رسد به قلب انسان که جای خداست.

همه خودهای انسان از خودپرستی است.تا خداپرست نشوی به جایی نمی رسی.

فرهاد هر کلنگی که می زد به یاد شیرین و به عشق او بود.هر کاری انجام می دهی تا پایان کار،باید همین حال را داشته باشی.همه فکر و ذکرت باید خدا باشد،نه خود...

از کلمه (ما) بگذرید،آن جا که در کارها کلمه(من) و (ما) حکومت می کند،شرک است.

وقتی خدا را شناختی،هر چه می کنی باید خالصانه و عاشقانه باشد.حتی کمال خود را هم در نظر نگیر.

نفس بسیار زیـــرک و پیچیده است و دست بردار نیست.بـه هـر نحـو شده می خـواهد خــود را وادار کند.

در هر نفس کشیدن،امتحانی است.ببین با انگیزه رحمانی آغاز میشود یا با انگیزه شیطانی آمیخته میگردد.