آن جا دو هزار نیزه بالا خونست

مجنون داند که حال مجنون چونست؟

با آن که دلم از غـم هجرت خونست

اندیشه کنم هر شب و گویم: یا رب

جز حــادثه هرگــز طلبـم کس نکند

ورجان به لب آیدم،به جز مردم چشم

بی روی تو خورشید جهان‌سوز مباد

با وصل تو کس چو من بد آموز مباد

گر بر سر نفس خود امیری،مردی

بر کور و کر،ار نکته نگیــری،مردی

مـــردی نبــود فتـــاده را پای زدن